الحذَر! ای غافلان! زین وحشتآباد الحذَر
الحذَر! ای عاقلان! زین مُرده آباد الحذَر
اِلهى وَهذَا الْخَلْقُ ما بَیْنَ نائِمٍوَمُنْتَبهٍ فى لَیْلِهِ یَتَضَرَّعُ
طبرسی در این باره مینویسد:قرآنی که نمیتوانید به معارضه و مبارزه با آن قیام کنید، از جنس همان حروفی است که در محاورات و سخنرانیها از آنها استفاده میکنید.وقتی نمیتوانید با قرآن تحدی کنید، پس به این حقیقت میرسید که قرآن از جانب خداست و تکرار این گونه حروف در اول بعضی سورهها، به منظور تأکید و تأئید همین نکته است.چون عرب وقتی میخواهد مطلبی را درست به مخاطب بفهماند، آن را تکرار میکند.
طبق این نظریه، بیان حروف مقطعهی قرآن اشاره به این است که کتاب آسمانی قرآن با آن عظمت و اهمیتی که تمام سخنوران عرب و غیر عرب را متحیر ساخته و دانشمندان را از معارضه با آن عاجز کرده است، از همین حروفی شکل گرفته است که در اختیار همگان قرار دارد.